فریده باوریان؛ فاطمه سهرابزاده
دوره 4، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 151-184
چکیده
جنگ تحمیلی با ویژگیهای منحصربهفرد خود بهصورت گستردهای از شهریور 1359، کشور ایران را تحتتأثیر قرار داد. در این راستا، مطالعة ابعاد مختلف آن، بهویژه مطالعة عملکرد و شیوههای رفتاری مدیریت جنگ ...
بیشتر
جنگ تحمیلی با ویژگیهای منحصربهفرد خود بهصورت گستردهای از شهریور 1359، کشور ایران را تحتتأثیر قرار داد. در این راستا، مطالعة ابعاد مختلف آن، بهویژه مطالعة عملکرد و شیوههای رفتاری مدیریت جنگ و دفاع از کشور طی این دوران از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا در این جنگ نمونة موفقی از مدیریت به سبک جدید (مدیریت انقلابی) ارائه گردید که حاصل جهانبینی الهی امام خمینیرحمتاللهعلیه و خلاقیت فرماندهان و مدیران عرصههای مختلف دفاع مقدس بود که در شرایط کنونی هم میتواند راهنما و الگویی اصولی برای دفاع از کشور باشد. باتوجه به این امر، پژوهش حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی و با استناد به منابع اسنادی، اینترنتی و کتابخانهای به واکاوی دو رویکرد اصلی حاکم بر نحوة دفاع و مدیریت جنگ پرداخته است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که نیروهای اسلامگرای مکتبی به رهبری امام خمینیرحمتاللهعلیه متعهد به شیوة انقلابی جنگ و دفاع همهجانبه بودند. جناحی که با ارائة مدیریتی مبتنی بر اصول دینی و مذهبی، این رخداد را به فرصتی برای بازتولید و تثبیت جمهوری اسلامی تبدیل نمود. در مقابل، نیروهای ملیگرا و ملی- مذهبی با مدیریت بنیصدر به نبرد کلاسیک اعتقاد داشتند؛ اما موقعیت حکومت نوپای ایران، توانایی بهکارگیری آن را نداشت. سرانجام هم ناموفقبودن چند عملیات جنگی و عزل بنیصدر از فرماندهی کل قوا و ریاست جمهوری، خط بطلانی بر آن کشید و درنهایت، روند دفاع انقلابی و همهجانبه بر جنگ حاکم گردید.