ریباز قربانینژاد؛ محمدرضا حافظنیا؛ زهرا احمدیپور؛ عبدالعلی قوام
دوره 3، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 1-29
چکیده
وجود روابط مبتنی بر تنش و منازعه میان واحدهای سیاسی- فضایی در ابعاد مختلف محلی، ملی و منطقهای از قدیمیترین و پایدارترین وجوه زمامداری انسان در طول تاریخ بهشمار میرود. این امر از زمان تشکیل و رسمیت ...
بیشتر
وجود روابط مبتنی بر تنش و منازعه میان واحدهای سیاسی- فضایی در ابعاد مختلف محلی، ملی و منطقهای از قدیمیترین و پایدارترین وجوه زمامداری انسان در طول تاریخ بهشمار میرود. این امر از زمان تشکیل و رسمیت یافتن دولت- ملتها بعد از قرارداد وستفالیا شکل بارزتری بهخود گرفت و همواره در برهههای مختلف، روابط خصمانه میان کشورهای همسایه، جایگزین روابط دوستانه شده که در بسیاری از موارد به جنگ و درگیری نیز انجامیده است. در این بین، عوامل و ارزشهای جغرافیایی و جغرافیای سیاسی نقش عمدهای در بروز تنش و منازعه میان واحدهای سیاسی همسایه ایفا کرده است. در این پژوهش سعی شده است با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با بهره گرفتن از منابع کتابخانهای، به تبیین و بررسی سرچشمههای جغرافیای سیاسی تنش و منازعه عراق علیه ایران بر پایه الگوی «هایپوتیتکا»ی پیتر هاگت پرداخته شود. فرضیه بنیادین این مقاله آن است که عوامل جغرافیای سیاسی نظیر مسأله مرزها، قومیت و مذهب، ادعاهای سرزمینی، مرز دریایی در خلیج فارس، حوزههای انرژی مشترک، وابستگی هیدروپلیتیک عراق به ایران و...، نقش عمدهای در بروز تنش و منازعه عراق علیه ایران ایفا کرده است.